Historia walki o emancypację jest długa, a przede wszystkim pełna trudności, z którymi musiały sobie poradzić kobiety. Pamiętaj, że nie od razu uzyskały wszystkie prawa. Wiele żądań zostało też zignorowanych, co dodatkowo wydłużyło czas walki o wolność. Okres ten można podzielić na cztery fale. Dowiedz się, co dokładnie zawdzięczasz tym odważnym kobietom i dołącz do tej walki, bo ciągle jest wiele do zrobienia.
W trakcie pierwszej fali feminizmu kobiety dopiero zaczęły walczyć o swoje prawa, co często spotykało się z niechęcią ze strony mężczyzn bądź kobiet wyznających bardziej tradycyjne zasady. Poza tym w latach 1840-1920 narodził się ruch sufrażystek, które walczyły o prawa wyborcze, reformę prawa rodzinnego, a także polepszenie warunków ekonomicznych kobiet. Główne protesty odbywały się w Stanach Zjednoczonych i w Wielkiej Brytanii. To właśnie tam dochodziło do słynnego palenia skrzynek pocztowych.
Na skutek tych działań feministek kobiety w wielu krajach na świecie otrzymały całkowite lub częściowe prawo wyborcze. W Polsce stało się to w 28 listopada 1918 roku.
Lata 60. i 70. XX wieku to czas rozwoju drugiej fali feminizmu. Najgłośniejsze protesty miały miejsce w Stanach Zjednoczonych i Europie Zachodniej. To właśnie tam kobiety żądały równouprawnienia na rynku pracy czy prawa do aborcji. Problemy, jakie napotkały wtedy kobiety, doskonale oddaje serial „Mrs. America”.
Druga fala feminizmu, choć wiązała się z jeszcze odważniejszym działaniem kobiet, to jednak przyniosła również wiele rozczarowań. W licznych miejscach na świecie wprowadzono przepisy, mające na celu zwiększenie równouprawnienia kobiet w pracy, jednak rzeczywistość okazywała się znacznie brutalniejsza. Doprowadziło to do powstania bardziej radykalnych odłam feminizmu, co skutecznie wykorzystywali przeciwnicy równouprawnienia dla kobiet.
Już w latach 80. XX wieku zaczęła coraz mocniej narastać trzecia fala feminizmu. Właśnie wtedy kobiety postanowiły znów zacząć walczyć o postulaty, które wcześniej nie zostały spełnione. Poza tym feministki jeszcze mocniej naciskały na kwestie dotychczas niepodjęte. Szczególnie odnosiło się to do równości etnicznej, rasowej, a także do podziałów ekonomicznych i religijnych. Oprócz tego kobiety w trakcie manifestacji lub po prostu zabierając głos, zwracały uwagę na problematykę chorób przenoszonych drogą płciową oraz wykorzystywaniem seksualnym dzieci. Po prostu wiele spraw, o których mówiły, odnosiły się do problemów, jakie wtedy zaczęto dostrzegać w społeczeństwie.
Podczas trzeciej fali feminizmu kobiety przestały zwracać uwagę na pochodzenie, klasę społeczną czy rasę. We wcześniejszych etapach do głosu częściej dochodziły białe kobiety z klasy średniej. Jednak powoli zaczęło się to zmieniać i wśród popularnych feministek były te reprezentujące czarny feminizm, latynoski, trzecioświatowy, a nawet lesbijski.
Kobiety na nowo zainteresowały się feminizmem w XXI wieku. Szczególnie 2012 rok jest uważany za początek czwartej fali feminizmu, który przybrał zupełnie innych wymiar. W końcu zaczęto wykorzystywać media społecznościowe, gdzie coraz częściej pojawiły się informacje o przeprowadzonych akcjach czy demonstracjach. Właśnie z tego powodu ta fala była bardzo mocno zdefiniowana przez technologię, a głównie Facebook, Twitter, Instagram czy YouTube. W tych mediach feministki nawoływały do ochrony kobiet. Poza tym istotnym elementem był sprzeciw wobec molestowania seksualnego i przemocy fizycznej względem kobiet.
Jednym z ważniejszych wydarzeń czwartej fazy feminizmu była akcja Me too. To właśnie wtedy zaczęto coraz głośniej mówić o seksualizacji kobiet, problemach związanych z wykorzystywaniem seksualnym w pracy oraz molestowaniach.
Sytuacja historyczna, kulturowa czy społeczna w Polsce często wyglądała nieco inaczej niż w innych częściach świata. Przede wszystkim ze względu na czas zaborów, I i II wojnę światową oraz komunizm. Głównie przez te zawirowania rozwój polskiego feminizmu można podzielić na siedem części — rozpoczynając od 1800 roku. Ostatni etap trwa od 1989 roku i nadal nie został określony jego koniec.
Na przestrzeni lat feministki w Polsce walczyły przede wszystkim o równouprawnienie zawodowe, wyborcze i społeczne. Poza tym zwracały uwagę na problem związany z wykorzystywaniem seksualnym kobiet, a także ze słabym dostępem do aborcji, środków antykoncepcyjnych oraz na niski poziom wychowania seksualnego.
Obecnie na całym świecie feministki często organizują się przy pomocy mediów społecznościowych. Dzięki temu mogą jednoczyć się, a także dyskutować nad kolejnymi akcjami, założeniami czy celami. Niejednokrotnie dochodziło też do głośnych manifestacji — w Polsce szczególnie głośnym wydarzeniem był Ogólnopolski Strajk Kobiet, czyli tzw. Czarny poniedziałek.
W działaniach feministek pomagają również wypowiedzi światowych liderek oraz najbardziej wpływowych kobiet, które nawołują do równości płci i rasowej.
